Praktijk Saron
Onzekerheid, angst, perfectionisme, stress, overbelasting, somberheid en relatie- of gezinsproblemen kunnen je erg belemmeren om lekker in je vel te zitten, je passies te volgen en te genieten van jezelf en anderen om je heen.
Praktijk Saron is erop gericht om meer in verbinding te komen met jezelf en anderen. Om zo tot bloei te komen en te leven met meer vreugde, voldoening en veerkracht. Om te leven zoals God het bedoeld heeft!
Als jij…
Kortom: als jij, persoonlijk, met je partner of gezin wilt leven met meer vreugde, voldoening en veerkracht, dan ben je bij Praktijk Saron van harte welkom!
13-3-2023 door Jacco Eggebeen
Help, ik voel me gespannen!
Iedereen heeft daar wel eens last van, spanning. Op allerlei momenten kan het worden ervaren. Afgelopen Kempler weekend had ik er ook maar weer eens last van. Opnieuw. Gaat dat nou nooit eens weg? Ik kan me er behoorlijk over frustreren. Allerlei gedachten kwamen langs: Doe niet zo zielig joh, wat is er nu eng aan die klas? Ze hebben je nu toch vaak genoeg verteld dat je welkom bent, dat je bang mag zijn. Maar hoezo ben ik bang dan? Ik snap het gewoon niet. Zucht, help, wat moet ik nu doen?
Wat er gebeurd…
Als je emotioneel niet mee gekregen hebt, wat je wel had moeten krijgen, dan is het o zo logisch dat je niet weet hoe je met je angst om moet gaan. Wat gebeurt er met mij? Het begint namelijk met bewust worden.
1: Ik zoek een reden om me gespannen of bang te voelen.
2: Ik probeer me groter te maken dan ik ben door mijn angst in mijn hoofd te bagatelliseren. Het valt wel mee. Zie je, we gaan gewoon door. Let gewoon effe op, niemand weet er van. Er is niets ergs aan de hand. En nog veel meer gedachten.
3: Krampachtig houd ik de regie in eigen hand. Mn gezicht trekt zich strak, ik laat niets merken.
4: Mijn lichaam trilt, mijn buik verkrampt, ik moet naar de wc…
5: Mijn hoofd draait overuren en ik kan niet volgen waar het over gaat.
6: Help, help, help
En hoe is het opgelost?
Wel, al die spanning en angst zat ik maar te verdragen en de grote jongen te spelen. Het moest er uit. Dus ik deelde met de klas mijn angst en hoe ik in mijn vel zat en waar ik afgelopen tijd mee had geworsteld. Zucht, een hele opluchting.
Maar was het toen opgelost? Welnee, ik had geruststelling nodig vanuit de klas. Een aantal mensen reageerden erg liefdevol. Maar grut, ik zat nog steeds in de klem, want ik kon hun reactie niet binnen laten. Ik voelde me wel ietsje meer gerust, maar ik vertrouwde het niet. Ik zat krampachtig te proberen om nu mijn spanning weg te krijgen. Want de geruststelling was er, dan moet het toch verdwenen zijn?
Toen vroeg de trainer wat ik zou vragen aan de klas als ik alles mocht vragen. Tja, ben je gek? ‘’Dat kan echt niet’’, zei ik. ‘’Kom op’’, moedigde hij mij aan. ‘’Nou als het echt mag: ‘mag ik dan altijd, elk moment met al mijn zwarigheid en worstelingen komen?’’ Ik kan namelijk niet voluit leven, als niet eerst mijn pijn, verdriet, angst, woede enz. bestaansrecht heeft gekregen. Ik kan niet zonder dat aanwezig zijn, het is namelijk onderdeel van mij.
En, wat was het antwoord van de klas? ‘’Joh, ik kan het wel aan als je daarmee komt’’. ‘’Graag, want ik wil hebben dat je erbij bent en meedoet in de klas’’. ‘’Nou, als we het ook weer wat luchtig mogen maken daarna’’. ‘’Natuurlijk, graag zelfs, ik heb jullie echter wel nodig om het weer luchtig te maken.’’ Het was alsof ik voor het eerst voelde dat ik echt welkom ben. De zwarigheid en het leven, het ligt zo dicht naast elkaar. Toen kon ik het wel geloven en ik proef nu veel meer vrijheid. Ik kon weer door en lekker meedoen met de klas.
Mijn klem was dat ik niet durfde te vertrouwen op wat er gezegd werd en dat ik ook de volgende keer weer welkom zou zijn met hetzelfde verhaal. Ik moet het misschien nog wel 30 keer horen voordat ik me echt durf te laten gaan. Het mooie is dat er een nieuwe ervaring is opgedaan. En elke nieuwe positieve ervaring geeft meer zelfvertrouwen, eigenwaarde, levenskracht en vreugde. Schep jij ook moed uit dit verhaal?
Leuk dat je mijn blog hebt meegelezen. Regelmatig wil ik een nieuwe posten en deze weer plaatsen op de website en op de facebookpagina. Natuurlijk wil ik graag dat je de blog leest!
Schrijf je nu in via deze link! Wil je reageren? Stuur een mail naar info@praktijksaron.nl.
17-2-2023 door Jacco Eggebeen
Verwaarloosde emoties getoond en verzorgd!
Het is 10 uur ‘s morgens en het opleidingsweekend gaat beginnen. Vandaag sta ik als dagvoorzitter op de agenda. We beginnen met een rondje inchecken. Iedereen vertelt hoe het gaat en wat ze dit weekend willen leren. Daarna gaan we door naar de live-supervisie. Eén van de therapeuten in opleiding neemt cliënten mee en wordt begeleid door onze ervaren trainer. Erg waardvol is de daaropvolgende methodische bespreking en de persoonlijke reacties. De lesstof van het weekend wordt direct verbonden aan het gevoerde gesprek en iedereen die wil, deelt wat het met hem deed. Ik wil graag iets met jullie delen wat ik daaruit meegenomen heb.
Hoe de belangrijke ander zorgt
Tijdens het weekend deelde Robert iets over zichzelf. Hij zag de tranen van Marjo hierover en richtte de aandacht vervolgens op haar door zijn hand op haar arm te leggen. Door deze reactie bleef hij niet bij zijn eigen pijn. Pijn en verdriet voelen is namelijk helemaal niet lekker. Hoe fijn is het dan om de aandacht op de ander te richten. Toch had hij haar reactie juist te ontvangen als zorg voor hem. Zij voelde zijn emotie, pijn, angst en verdriet. Haar reactie is ook zijn spiegel waarin hij ziet hoe hij voor zichzelf te zorgen heeft. Zij liet zien hoe hij zijn pijn en verdriet te uiten heeft en hoe pijnlijk zijn verhaal is. Het mag er even over gaan. Wat heerlijk en wat een verlossing van de klem waarin hij zat. Nu leerde hij in gesprek met de ander zorg te dragen voor zijn eigen emoties die nooit echt de ruimte kregen. Om te bloeien en veerkrachtig te worden in zijn leven heeft hij de reactie van de ander dus nodig. De ander is belangrijk in zijn leven. Hij moet horen wat het met haar doet en zij moet horen waar de pijn voor hem over gaat. Zo geeft hij ruimte aan zijn emoties en vrijheid aan zichzelf.
Omgang met pijn en kwetsbaarheid
Misschien herken jij het ook wel. Dat je zo snel weggaat bij je eigen emoties en aandacht geeft aan de ander. Dat het zo moeilijk is om te komen met je pijn en kwetsbaarheid en daarbij te blijven. Zeker als je jezelf daar helemaal niet van bewust bent, doordat er amper tot nooit aandacht voor was. Voor therapeuten kan dit de normaalste zaak van de wereld lijken. Als jij echter niet bekend bent met deze wereld, is het al snel een hele opgave. Je moet echter wel een manier hebben om je emoties te verwerken en het kan dus zomaar zijn dat je er veel over piekert in de nacht of op stille momenten. Je hebt er last van, maar eigenlijk weet je ook niet goed wat je ermee moet. Ik zie je denken: ‘niemand snapt en ziet het en trouwens, hoe belangrijk is het eigenlijk?’ Wel, jij bent belangrijk en ik hoop dat je door deze blog ziet dat het contact maken over wat er vanbinnen leeft van belang is en dat iemand hierop kan reageren. Geef ruimte aan je emoties en zo de vrijheid aan jezelf.
Leuk dat je mijn blog hebt meegelezen. Regelmatig wil ik een nieuwe posten en deze weer plaatsen op de website www.praktijksaron.nl en op de facebookpagina. Natuurlijk wil ik graag dat je de blog leest! Stuur mij een mailtje als je de nieuwe blogs direct in je mailbox wilt ontvangen of reageren: info@praktijksaron.nl
Om privacy redenen zijn de namen gefingeerd.
3-2022 door Lisanne Eggebeen
Groei in ups én downs
Het leven gaat met ups en downs. Of misschien kan ik beter zeggen dat er altijd mooie en moeilijke momenten zijn die in elkaar overlopen en elkaar afwisselen. Een lichtpuntje in een donkere tijd. Bijvoorbeeld dat je geniet van de natuur die ontluikt en bloeit, en dat terwijl je jezelf ongelukkig voelt. Of het is als een zwarte vlek in je kleurrijk leven. Dat je je zegeningen kunt tellen en dan te horen krijgt dat een geliefde ernstig ziek is. En vul jouw eigen ups en downs maar in. Ik heb er ook genoeg. Het moeilijkste in tijden dat ik niet lekker in mijn vel zit, vind ik om verder te kijken dan mijn nare gevoelens. Om me er niet in mee te laten slepen en alles door die zwarte bril te zien. Het lijkt haast dat soms die nare gevoelens wel erg goed bij me passen en mijn tweede natuur zijn. Zou het ook zo zijn dat de duisternis na de zondeval beter bij me past dan het licht? Dat het meer moeite kost om in het licht te leven, om mijn zegeningen te tellen en dankbaar te zijn, om te leven met vreugde en in vrede?
De wetenschap dat God alle dingen ten goede gebruikt, ook mijn downs, is mijn houvast! Zijn Naam is Jahweh, de Naam die staat voor Ik ben en zal er zijn. Hij is erbij, ook al merken we dat niet altijd. Juist in tijden dat dingen voor ons moeilijk zijn, is er ruimte voor vorming en groei! Dan hebben we bewuste keuzes te maken hoe we om willen gaan met de dingen op ons pad. Hoe mooi is het om dan te ontdekken dat er meer kracht in je is dan gedacht. Om te ontdekken dat die ander er voor je. Hoe moeilijk het leven ook is, er is altijd ruimte voor vorming en groei! Wees je ervan bewust dat God juist die momenten gebruikt om jou te leren wie Hij is! Moeilijke momenten die veranderen in zegeningen, hoe mooi is dat!
Vind jij het soms ook zo moeilijk om je niet mee te laten slepen door je gevoelens? Om het goede en positieve te blijven zien? Ik sta graag naast je om samen te zoeken hoe jij daarmee om kan gaan!
7 – 2021 door Lisanne Eggebeen
Als perfectionisme je bakken tijd en energie kost! Wanneer is het goed genoeg?
Dingen goed willen doen, of het nou gaat over mijn werk, over het huishouden of over het schrijven van deze blog, het zit in me! Een mooie eigenschap die me ver brengt. Maar helaas zit er ook een keerzijde aan. Heel snel wil ik dat iets perfect is; zo perfect dat ik er geen verbetering meer voor weet en dat het helemaal klopt! En stiekem mogen anderen er dan ook niets op aan te merken hebben. En dat het vaak veel tijd en energie kost? Dat is dan maar zo! Herkenning? Dit wordt ook wel perfectionisme genoemd. Het woordenboek noemt het ook wel: ‘’het streven naar volmaaktheid’’. Waarom is het zo belangrijk om iets perfect te doen? Ik denk dat de grootste reden is dat het moeilijk is om te accepteren dat wij niet volmaakt zijn en om onze kwetsbaarheid te ervaren. Perfectionisme kan namelijk controle geven, een bepaald gevoel van onaantastbaarheid. Of een reden is dat anderen zien ‘hoe goed’ wij zijn en het willen ontvangen van waardering. Allemaal redenen die niet gek zijn en die ik ook herken!
Het is alleen zo dat we met onze perfectionisme maar één kant van onszelf laten zien: de mooie en goede kant! Hiermee onthouden we de ander iets van het mens-zijn, namelijk onze kwetsbaarheid en imperfectie. Want dat is toch ten diepste wat we allemaal ervaren? De wereld, wij mensen, we zijn niet perfect. En hoeveel rust en voldoening geeft het om dat te accepteren!
Laatst was ik de boekenkast op kleur aan het indelen en ik was maar aan het puzzelen: ‘moet dat boek nou links of rechts van dat ene boek? Ik wilde het weer perfect hebben met als gevolg dat het niet zomaar eventjes die boekenkast op kleur indelen was, maar dat ik er al lang mee bezig was. Opeens was ik daar zo klaar mee, want voor wie moest dat nou zo perfect zijn? Mijn man zou het waarschijnlijk toch niet zien als dat ene blauwe boek niet rechts maar links zou staan van een ander blauw boek. En wat dan nog? Als hij wel zou zien dat het niet helemaal perfect zou zijn, dan was dat maar z
o! Ik wilde er niet meer tijd en energie aan besteden en op de hoofdlijnen vond ik het goed. Ja, goed genoeg! Ik was tevreden. En vast staan sommige boeken niet op de goede plaats, maar dat vind ik niet erg. Tevredenheid en de acceptatie dat het niet perfect is, geeft mij meer voldoening en rust.
Wil jij ook meer gaan leven met ‘goed genoeg’ in plaats van bakken tijd en energie te steken in iets perfect doen? Stuur me een berichtje! Ik vind het fijn om jou te ontmoeten!